Gürültü patırtı içinde eğlenen kent halkı,

Yaylarını kullanmadan tutsak alındılar.

Uzağa kaçtığınız halde ele geçenlerin hepsi tutsak edildi.

“Beni yalnız bırakın, acı acı ağlayayım.

Halkımın uğradığı yıkımdan ötürü

Beni avutmaya kalkmayın.”

Görüm Vadisi'nde kargaşa, bozgun

Ve dehşet saçacağı gün,

Duvarların yıkılacağı,

Dağlara feryat edileceği gün geliyor.

Atlılarıyla geldiler.

Kîr halkı kalkanlarını açtı.

Atlılar kent kapılarının karşısına dizildi.

Orman Sarayı'ndaki silahlara güvendiniz.

Çok sayıda gedik olduğunu gördünüz,

Aşağı Havuz'da su depoladınız,

Surları onarmak için evleri yıktınız.

İki surun arasında bir depo yaptınız.

Ama bunu çok önceden tasarlayıp

Gerçekleştirmiş olan Tanrı'ya güvenmediniz,

O'nu umursamadınız.

O gün sizi ağlayıp yas tutmaya,

Saçlarınızı kesip çul kuşanmaya çağırdı.

“Yiyelim, içelim, nasıl olsa yarın öleceğiz” diyerek

Sığır, koyun kestiniz,

Et yiyip şarap içtiniz.

“Siz ölene dek bu suçunuz bağışlanmayacak” diye seslendi.

Rab, Her Şeye Egemen Yahve böyle diyor.

“Haydi, o kâhyaya,

Sarayın sorumlusu Şevna'ya git ve de ki:

Kimin var ki, kendine burada mezar kazdın,

Yüksekte kendine mezar, kayada konut oydun?

RAB seni tuttuğu gibi şiddetle savuracak.

Geniş bir ülkeye fırlatacak.

Orada öleceksin,

Gurur duyduğun arabaların orada kalacak.

Efendinin evi için utanç nedenisin!

Makamından alaşağı edeceğim.

Senin kuşağınla onu güçlendirip

Yetkini ona vereceğim.

Yeruşalim'de yaşayanlara

Ve Yahuda halkına o babalık yapacak.

Açtığını kimse kapayamayacak,

Kapadığını kimse açamayacak.

Ailesi için onur kürsüsü olacak.

Taslardan kâselere kadar her küçük kap ona asılacak.'”