Zebur (Psalms)
Bölüm 102
Zayıf düşünce derdini RAB'be döken mazlumun duası
1 Ya RAB, duamı işit,
2 Sıkıntılı günümde yüzünü benden gizleme,
3 çünkü günlerim duman gibi yok oluyor,
4 Yüreğim kırgın yemiş ot gibi kurudu,
5 Bir deri bir kemiğe döndüm
6 Issız yerlerdeki baykuşu andırıyorum,
7 Gözüme uyku girmiyor,
8 Düşmanlarım bütün gün bana hakaret ediyor,
9-10 Kızıp öfkelendiğin için
11 Günlerim akşam uzayan gölge gibi yitmekte,
12 Ama sen, sonsuza dek tahtında oturursun, ya RAB,
13 Kalkıp Siyon'a sevecenlik göstereceksin,
14 Kulların onun taşlarından hoşlanır,
15 Uluslar RAB'bin adından,
16 çünkü RAB Siyon'u yeniden kuracak,
17 Yoksulların duasına kulak verecek,
18 Bunlar gelecek kuşak için yazılsın,
19 RAB yücelerdeki kutsal katından aşağı baktı,
20 Tutsakların iniltisini duymak,
21-22 Böylece halklar ve krallıklar
23 RAB gücümü kırdı yaşam yolunda,
24 “Ey Tanrım, ömrümün ortasında canımı alma!” dedim.
25 Çok önceden attın yeryüzünün temellerini,
26 Onlar gidici, ama sen kalıcısın;
27 Ama sen hep aynısın,
28 Gözetiminde yaşayacak kullarının çocukları,