Zebur (Psalms)
Bölüm 32
Davut'un mezmuru - Maskil
1 Ne mutlu isyanı bağışlanan,
2 Ne mutlu RAB'bin kötülüklerini saymadığı,
Ruhunda hile bulunmayan insana.
3 Sustuğum sürece
Kemiklerim eridi,
Gün boyu inlemekten.
4 çünkü gece gündüz
Elin üzerimde ağırlaştı.
Dermanım tükendi yaz sıcağında gibi. Sela
5 Günahımı açıkladım sana,
Suçumu gizlemedim.
“RAB'be isyanımı itiraf edeceğim” deyince,
Günahımı, suçumu bağışladın. Sela
6 Bu nedenle her sadık kulun
Ulaşılır olduğun zaman sana dua etsin.
Azgın sular taşsa bile ona erişemez.
7 Sığınağım sensin,
Beni sıkıntıdan korur,
Çevremi kurtuluş ilahileriyle kuşatırsın. Sela
8 Eğiteceğim seni, gideceğin yolu göstereceğim,
Öğüt vereceğim sana,
Gözüm sendedir.
9 At ya da katır gibi anlayışsız olmayın;
Onları idare etmek için gem ve dizgin gerekir,
Yoksa sana yaklaşmazlar.
10 Kötülerin acısı çoktur,
Ama RAB'be güvenenleri O'nun sevgisi kuşatır.
11 Ey doğru insanlar, sevinç kaynağınız RAB olsun, coşun;
Ey yüreği temiz olanlar,
Hepiniz sevinç çığlıkları atın!
|
