Zebur (Psalms)
Bölüm 40
(70. Mez. 1-5)
Müzik şefi için - Davut'un mezmuru
1 RAB'bi sabırla bekledim;
Bana yönelip yakarışımı duydu.
2 ölüm çukurundan,
Balçıktan çıkardı beni,
Ayaklarımı kaya üzerinde tuttu,
Kaymayayım diye.
3 Ağzıma yeni bir ezgi,
Tanrımız'a bir övgü ilahisi koydu.
Çokları görüp korkacak
Ve RAB'be güvenecekler.
4 Ne mutlu RAB'be güvenen insana,
Gururluya, yalana sapana ilgi duymayana.
5 Ya RAB, Tanrım,
Harikaların, düşüncelerin ne çoktur bizim için;
Sana eş koşulmaz!
Duyurmak, anlatmak istesem yaptıklarını,
Saymakla bitmez.
6 Ne kurban istedin, ne sunu,
Ne yakmalık sunu istedin, ne günah sunusu.
Ama kulaklarımı açtın.
7 O zaman şöyle dedim: “İşte geldim;
Hakkımda yazılmış kitap tomarında.
8 Ey Tanrım, istemini yapmaktan zevk alırım ben,
Yasan yüreğimin derinliğindedir.”
9 Büyük toplantıda müjdelerim senin doğruluğunu,
Sözümü esirgemem,
Ya RAB, bildiğin gibi!
10 Doğruluğunu içimde gizlemem,
Bağlılığını ve kurtarışını duyururum,
Sevgini, sadakatini saklamam büyük topluluktan.
11 Ya RAB, esirgeme sevecenliğini benden!
Sevgin, sadakatin hep korusun beni!
12 Sayısız belalar çevremi sardı,
Suçlarım bana yetişti, önümü göremiyorum;
Başımdaki saçlardan daha çoklar,
Çaresiz kaldım.
13 Ne olur, ya RAB, kurtar beni!
14 Utansın canımı almaya çalışanlar,
Yüzleri kızarsın!
Geri dönsün zararımı isteyenler,
Rezil olsunlar!
15 Bana, “Oh! Oh!” çekenler
Dehşete düşsün utançlarından!
16 Sende neşe ve sevinç bulsun
Bütün sana yönelenler!
“RAB yücedir!” desin hep
Senin kurtarışını özleyenler!
17 Bense mazlum ve yoksulum,
Düşün beni, ya Rab.
Yardımcım ve kurtarıcım sensin,
Geç kalma, ey Tanrım!
|
